DRUT KOLCZASTY ARENDT H. AUDEN W.H. Księgarnia

Syjonizm to konsekwencja asymilacji; to porażka i rezultat nieudanego procesu emancypacji. Swoje uzasadnienie czerpie z nieszczęścia, w które wpakowała Żydów polityka zachodnioeuropejskich asymilacjonistów. Największym osiągnięciem syjonizmu jest rozwój Palestyny. Przyznając, że Palestyna nie jest rozwiązaniem kwestii żydowskiej, syjoniści mimo to skupili się wyłącznie na niej i przestali zajmować się żywotnymi problemami żydowskiej diaspory. Z iluzji asymilacji z jednolitym narodem wyprowadzili iluzję jednolitej istoty narodowej. Z bezwzględnej lojalności, której przeciwstawili pryncypialną obcość, przejęli niezrozumienie różnicy między wrogiem a przyjacielem. Kto wierzy w istnienie odwiecznej żydowskiej "istoty", unoszącej się ponad codzienną walką interesów, ujrzy kiedyś swoje najwyższe ideały zdradzone.

Fragment Antysemityzmu Hannah Arend

Prezentowany czytelnikowi polskiemu, niedokończony tekst Antysemityzmu pisała Arendt w latach 30. Stanowi on swego rodzaju historię pojęcia antysemityzmu opowiadaną od strony jego wewnętrznej dynamiki, wewnętrznych przemian, jakim ulegał. W tym sensie różni się od Antysemityzmu będącego pierwszą częścią Korzeni totalitaryzmu. Antysemityzm nie tworzy tu wraz z imperializmem europejskim i totalitaryzmem trójcy złowieszczej, która położyła się cieniem na wieku XX. Tekst nie jest też właściwą uwerturą do pryncypialnych – sformułowanych w raportach z procesu Eichmanna – oskarżeń pod adresem elit żydowskich organizujących logistykę masowych deportacji Żydów do obozów śmierci. To raczej fenomenologia zjawiska społecznego, odsłanianie genezy historycznej niechęci do Żydów.

Ze Wstępu Piotra Nowaka

Hannah Arendt (1906–1975) – Niemka, Żydówka, apatryda, obywatelka USA. Jedna z najwybitniejszych filozofów polityki XX wieku, uczennica Heideggera i Jaspersa. Profesor New School for Social Research, autorka kilkunastu książek poświęconych filozofii polityki, z których najlepszą jest Kondycja ludzka (1958, wyd. pol. 1999), najsłynniejszą zaś – Eichmann w Jerozolimie. Rzecz o banalności zła (1963, II wyd. pol. 2004).

W.H. Auden (1907–1973) – poeta i pisarz angielski, przyjaciel Hannah Arendt. Po licencjacie w Oksfordzie spędził a gap-year w Berlinie. Wziął udział w wojnie domowej w Hiszpanii po stronie republikanów. Wydarzenie to na zawsze wyleczyło go z pokusy lewicowości. W 1939 roku wyjechał do USA, gdzie przez ponad trzydzieści lat żył w bliskim związku ze swoim studentem Chesterem Kallmanem. Tak zwany „późny Auden” to poeta konserwatywny, pod pewnymi względami bliski chrześcijaństwu. Był wybitnym eseistą i librecistą (współpracował z Benjaminem Brittenem).

176 stron, oprawa miękka

Księgarnia nie działa. Nie odpowiadamy na pytania i nie realizujemy zamówien. Do odwolania !.